Οι γυναίκες  -και μιλάω εκ πείρας- είναι λίγο σαν το διάστημα: Mας γοητεύουν ακόμα κι αν δεν τις καταλαβαίνουμε. Ή, πιο σωστά, μας αρέσουν ακριβώς επειδή δεν τις καταλαβαίνουμε.

Είμαι βέβαιος πως ακόμα κι αν δεν έχει τύχει σ” εσένα, θα έχει τύχει σε φίλη σου: Η τάση των γυναικών να ελκύονται από ομοφυλόφιλους άντρες δεν αποτελεί έκπληξη για κανέναν. Oύτε καν για τους ίδιους, οι οποίοι βέβαια σε κάτι τέτοιες στιγμές γοητεύονται, αλλά δεν μπορούν να κάνουν και πολλά («τα θαύματα είναι πράγματα που συμβαίνουν σπάνια», γράφει ο Θερβάντες στον «Δον Κιχώτη»).

Ο τίτλος που έχω δώσει στο άρθρο αυτό έχει ερωτηματικό. Μια ερώτηση θέλω να κάνω. Σαφή απάντηση δεν έχω. Προσπαθώντας όμως να καταλάβω γατί μια straight γυναίκα μπορεί να ελκύεται από έναν gay άντρα, έχω κάνει τις εξής σκέψεις:

Γιατί επικοινωνούν μαζί του. Τις καταλαβαίνει και τον καταλαβαίνουν. Θα συζητήσουν για τα ίδια θέματα, θα σχολιάσουν με τον ίδιο τρόπο την επικαιρότητα, θα πάνε για ψώνια, θα μιλήσουν για άντρες, θα θα θα.

Γιατί προσέχουν τον εαυτό τους. Εγώ, που δεν είμαι gay, έρχομαι στη δουλειά με ζαρωμένα πουκάμισα και μαλλί πατικωμένο. Αντιθέτως, οι gay συνάδελφοί μου παρατηρώ ότι έχουν έναν άλλον αέρα, έχουν συνδυάσει σοφά τα χρώματα που φοράνε, έχουν ξυριστεί σωστά, έχουν μια κάποια γοητεία – πώς να το κάνουμε.

Γιατί είναι πολλοί. Όταν η άλλη δουλεύει σε ένα περιβάλλον με οκτώ γυναίκες και δύο άντρες, εκ των οποίων ο ένας δεν είναι ωραίος (ή είναι βλάκας) και ο άλλος είναι μεν gay αλλά φέρνει λιγάκι στον Ryan Gosling και μυρίζει τέλεια, ποιος θα την γοητεύσει, πες μου.

Γιατί έχουν μια αρσενική πλευρά (οι γυναίκες). Ένα κορίτσι δυναμικό, με έντονη προσωπικότητα, μπορεί εύκολα να νιώσει πως βρίσκει το άλλο της μισό σε έναν άντρα μαλθακό, με γλυκιά φωνούλα και ευγενικές κινήσεις. Όπως όλοι οι άντρες έχουν μια θηλυκότητα (προσοχή: όχι θηλυπρέπεια), έτσι και όλες οι γυναίκες έχουν μια «αρσενικότητα». Ε, κάποιες λίγο περισσότερο…

Γιατί κουβαλούν την αίγλη του ακατόρθωτου. Οι γυναίκες ξέρουν πως πολύ δύσκολα θα γοητεύσουν ερωτικά τον gay άντρα που θα βρεθεί μπροστά τους. Και αυτό, από μόνο του, τις βασανίζει. Το έχω δει να συμβαίνει. Και μου τη σπάει. Αλλά το ανέχομαι – και περιμένω τη σειρά μου…